Verslag van de conferentie gehouden op 15 oktober 2025 in het Europees Parlement. Door CLARA Life, NGO-lid van de Europese Federatie ONE OF US.
Meer dan 200 deelnemers uit een twintigtal landen kwamen afgelopen woensdag samen in Brussel om te luisteren naar vrouwen die een kwetsbare zwangerschap hebben doorgemaakt en om het overheidsbeleid te confronteren met de realiteit van hun leven. CLARA Life nam deel als NGO-lid van ONE OF US, met een eenvoudige overtuiging: Europa heeft geen behoefte aan "nog meer toegang tot abortus", maar aan echte, voortdurende en waardige steun voor elke zwangere vrouw.
Meteen bij de opening werd de toon gezet: moederschap is niet gewoon een privéaangelegenheid, het is een maatschappelijke kwestie, een maatschappelijk goed dat bescherming en middelen verdient. De getuigenissen van vrouwen uit Frankrijk, Italië, Nederland, Portugal, Spanje en Slovenië onthulden wat de statistieken vaak verbergen: achter veel abortussen schuilt eenzaamheid, emotionele of economische druk, gebrek aan eerlijke informatie en werkelijke concrete hulp. Charlène, een Française, beschreef een zwangerschapsonderbreking die eerder rond haar heen werd "georganiseerd" dan door haar "gekozen": een partner in paniek, overhaaste medische "hulp", geen enkel aanbod van enig alternatief en vervolgens jaren van depressie totdat ze specialistische hulp kon krijgen. "Ik heb niet kunnen beschikken over mijn lichaam. Men heeft over mijn lichaam beschikt." Haar oproep is duidelijk: leidt professionals op om dwang op te sporen, garandeer echt geïnformeerde toestemming en bied praktische oplossingen - huisvesting, psychologische ondersteuning, juridische hulp, kinderopvang - in plaats van vrouwen in de steek te laten richting abortus.
Andere verhalen belichtten afwezige vaders, situaties van acute onzekerheid en contraproductieve administratieve procedures. Waar zwangerschaps- en luistercentra bestaan, zoals in het Italiaanse netwerk, is het traject omgekeerd: zij beiden een luisterend oor aan zonder te (ver)oordelen, ze bieden onmiddellijke concrete hulp (luiers, melk, kinderwagens, financiën, transport,...), ze vinden een kamer voor de nacht en ze bieden ondersteuning op lange termijn. Het resultaat: vrouwen komen er weer bovenop, gezinnen worden weer opgebouwd, kinderen worden geboren. Dit heeft niets te maken met ideologie, die volledig afwezig is; maar dit toont aan dat bij concrete steun de feiten veranderen.
Op juridisch en politiek vlak wezen verschillende sprekers erop dat het Handvest van de grondrechten van de EU het gezin en het moederschap beschermt en dat Europese richtlijnen een kader bieden voor de veiligheid op het werk van zwangere vrouwen en de balans tussen werk en privéleven. Er is echter nog steeds een kloof tussen geschreven wetgeving en het echte leven: budgetten worden nog steeds toegewezen aan activistische pro-abortusorganisaties, terwijl basisstructuren niet over de middelen beschikken om te reageren op dagelijkse noodsituaties. Het subsidiariteitsbeginsel werd met klem verdedigd tijdens de conferentie: bij dergelijke gevoelige kwesties moet de EU lokale oplossingen ondersteunen en geen uniforme aanpak opleggen, laat staan de "uitvoer" financieren van handelingen die door bepaalde staten niet zijn toegestaan.
De kern van de bijeenkomst was dit: echte vrijheid voor vrouwen kan slechts worden gegarandeerd bij steun, en verdwijnt bij het huidige isolement. Het aanbieden van een plaats in een crèche, sociale hulp, moederschapsverlof, hulp bij de huur, een hulpverlener die de zaak onophoudelijk volgt - dit zijn de dingen die een keuze mogelijk en waardig maken. Tegen een vrouw zeggen "je bent vrij" terwijl je haar voor de rest de materiële en emotionele dilemma's alleen laat trotseren is geen coherent of rechtvaardig beleid; het is collectief opgeven, liegen en in de steek laten.
De conferentie werd afgesloten met een verklaring waarin de Europese instellingen werden opgeroepen om de afgekondigde rechten effectief te maken: om kraamzorg te financieren, om kraamklinieken en luistercentra officieel te erkennen als essentiële sociale infrastructurenen om ervoor te zorgen dat ze voor iedereen toegankelijk zijn. CLARA Life onderschrijft deze noodzaak en dit plan volledig: middelen inzetten voor concrete hulp betekent stille dwang verminderen, leed voorkomen en ervoor zorgen dat de medeverantwoordelijkheid van de vader wordt gerespecteerd. de waardigheid van vrouwen eren en de waarde van elk menselijk leven.
Aan wie zich afvraagt wat “pro-life” in de praktijk betekent, is het antwoord kort samen te vatten: aanwezigheid, middelen, volharding. Het zijn teams die om 23.30 uur de telefoon opnemen, huur die op tijd wordt betaald, een advocaat die geruststelt, een psychologe die blijft opvolgen, een kinderopvangplaats die wordt gevonden, een werkgever die meewerkt, een vader die zijn verantwoordelijkheid opneemt. Dat is het allemaal — en het is mogelijk, elke dag, overal in Europa, als we eindelijk kiezen om echt te begeleiden.
CLARA Life zal dit werk voortzetten in België en op Europees niveau, binnen ONE OF US, opdat geen enkele vrouw nog ooit alleen zou staan tegenover haar zwangerschap en elk kind welkom zou kunnen zijn.
Zie de volledige video van de conferentie.
Wouter Suenens, CLARA Life - Belgische pro-life beweging, NGO-lid van ONE OF US.