In België wordt de verdediging van het leven op de proef gesteld door een nieuwe schokkende campagne van de koepel van abortuscentra LUNA, die eisen dat de verplichte bedenktijd van zes dagen voor een abortus wordt afgeschaft. Bekende figuren zoals Lotte Vanwezemael en Mathias Sercu hebben deze boodschap op sociale media verspreid met zwangerschapstests die met zes strepen zijn doorgehaald, waarbij ze deze termijn aan de kaak stellen als een “paternalistische” hindernis. LUNA wil ook de wettelijke abortusgrens oprekken van twaalf naar achttien weken en wijst daarbij op een wet uit 1990 die België naar de twaalfde plaats zou doen zakken in een Europese ranglijst over de toegang tot abortus. Dit offensief, dat op 25 september van start ging in een land waar jaarlijks 18.000 abortussen worden uitgevoerd, roept een cruciale vraag op: kunnen we de onschatbare waarde van het ontluikende leven opofferen simpelweg om bepaalde vrouwen, die al zeker zijn van hun keuze, het ongemak van een paar dagen wachten te besparen?
Wim Van de Voorde, coördinator van LUNA Gent, baseerde zich op een studie van de Universiteit Antwerpen waaruit bleek dat negen van de tien vrouwen al een beslissing hadden genomen op het moment van hun eerste afspraak en beschreef de wachttijd van zes dagen als "vernederend" en onnodig. LUNA betreurt het feit dat de verouderde Belgische wetgeving 400 vrouwen per jaar ertoe aanzet om een dure abortus in het buitenland te laten uitvoeren. En toch is deze bedenktijd een essentieel bolwerk tegen overhaaste keuzes, die vaak worden beïnvloed door sociale, financiële of emotionele druk. Op sociale netwerken waarschuwen bio-ethici en pro-life stemmen voor de risico's van late abortussen, die kunnen leiden tot lichamelijke complicaties en psychologische trauma's, zoals het post-abortus syndroom. In Nederland, waar de termijn flexibeler is, stagneren de abortuscijfers en zijn er steeds meer spijtbetuigingen. Door deze tijdslimiet als betuttelend voor te stellen, minimaliseert LUNA de ernst van een daad die een menselijk leven beëindigt, waardoor vrouwen kostbare tijd wordt ontnomen om alternatieven te overwegen, zoals passende hulp, of eventueel adoptie.
De wet van 1990 belichaamde een delicaat evenwicht tussen medeleven voor vrouwen en respect voor het ongeboren kind - een evenwicht dat nu wordt bedreigd door pro-abortus lobby's. In plaats van voorzorgsmaatregelen te schrappen, roepen we op tot oplossingen die het gebruik van abortus verminderen: meer steun voor ongeplande zwangerschappen en praktische hulp voor moeders in moeilijkheden. De zes dagen bedenktijd zijn geen obstakel, maar een kans om naar eer en geweten voor het leven te kiezen, op voorwaarde dat deze centra voor gezinsplanning de nodige stappen ondernemen, 35 jaar nadat deze wet werd aangenomen, serieus de verplichting om volledige informatie te geven over elk alternatief voor abortus. We weigeren toe te geven aan de bagatellisering van abortus, die de heilige waarde van pasgeboren leven opoffert voor onmiddellijk comfort.