CLARA Life schrijft de regering aan – Open brief aan de Eerste Minister

Om de verjaardag van 35 jaar sinds de wet van 3 april 1990 gedeeltelijk het decriminaliseren van abortus, heeft CLARA Life een open brief gestuurd naar premier Bart De Wever. De brief werd ondertekend door Dr. Bernard Spitz, Emeritus hoogleraar Verloskundegynaecologie (KU Leuven), en de heer Wouter Suenens, voorzitter van CLARA Life, en door iedereen die erbij betrokken wil worden via het handtekeningformulier onderaan de pagina.

In deze brief uiten de ondertekenaars hun diepe bezorgdheid over de plannen voor een verdere liberalisering van abortus in België, én over Europese initiatieven die ertoe zouden kunnen leiden dat abortus – rechtstreeks of onrechtstreeks – wordt opgelegd als een fundamenteel recht binnen de hele Unie.

Zij herinneren aan het moedige en gewetensvolle gebaar van Koning Boudewijn, die in 1990 weigerde de wet te ondertekenen uit vrees dat die zou worden opgevat als een moreel onbegrensde toelating tot abortus. Reeds toen sprak hij zijn bezorgdheid uit over het respect voor de meest kwetsbaren, in het bijzonder voor ongeboren kinderen met een handicap. Zijn boodschap is vandaag actueler dan ooit.

CLARA Life vestigt de aandacht op drie fundamentele knelpunten:

• Verlenging van de wettelijke termijn naar 14 of 18 weken: een ethische breuklijn

Op 14 weken is een ongeboren kind ongeveer 12 cm groot en weegt het 140 gram. Het heeft een herkenbaar menselijk gezicht, beweegt actief, fronst de wenkbrauwen, opent de mond, zuigt op zijn duim. Het hart klopt, de organen functioneren. Studies suggereren dat het op dit moment zelfs pijn zou kunnen voelen.

Hoe kan men in eer en geweten wettelijk toestaan dat een zo duidelijk menselijk wezen wordt geëlimineerd?

In 2025, met alle medische en technologische vooruitgang, weten we veel meer over de ontwikkeling van het foetus dan in 1990. Daarom is het onbegrijpelijk dat sommige partijen vandaag nog steeds de termijnen willen verlengen, terwijl de menselijkheid van het ongeboren kind wetenschappelijk onbetwistbaar is geworden.

• Afschaffing of inkorting van de bedenktijd: de vrouw haar innerlijke vrijheid ontnemen

De wettelijke bedenktijd van zes dagen is een essentiële waarborg. Ze belet de beslissing niet, maar beschermt de vrijheid van de vrouw. Ze biedt een moment van rust om een beslissing te nemen zonder overhaasting, zonder druk, zonder isolement.

De bedenktijd afschaffen of verkorten zou vrouwen overleveren aan de haast, aan angst of aan sociale druk. Onderzoeken tonen aan dat vele vrouwen achteraf spijt en psychisch leed ervaren na een te snelle beslissing.

De afkoelingsperiode is een adempauze, een daad van welwillendheid van de wetgever. Het mag niet noch afgeschaft, noch verzwakt.

• Het Europees burgerinitiatief "My Voice, My Choice": een bedreiging voor soevereiniteit en gewetensvrijheid