De praktijk van “draagmoederschap” schendt de rechten van vrouwen en schendt de menselijke waardigheid. Het kind wordt het object van een transactie en het vrouwelijk lichaam, geïnstrumentaliseerd, wordt het onderwerp van commodificatie en onderhandeling.
Door draagmoederschap wordt ze teruggebracht tot de rol van een instrument van het lichaam en ontkent ze haar dimensie van geest, wat ingaat tegen haar waardigheid. Het feit dat de baarmoeder van een vrouw wordt gebruikt, betekent voor haar een totale verlatenheid van haar lichaam, in dienst van andere mensen.
De gevaren van draagmoederschap voor de psychologische ontwikkeling van het kind valt niet te ontkennen. Zal hij zijn drager willen vinden? Hoe zal hij leven met deze breuk? Met welke angst?
Dr. Pierre Lévy-Soussan, kinderpsychiater, benadrukt het risico voor het kind van “de gedwongen breuk”. “Het gaat hier niet om verlating, maar om een geplande, opzettelijke breuk met wat het kind tijdens de zwangerschap heeft doorgemaakt. Zo’n breuk heeft altijd psychische gevolgen.” Le parallèle établi parfois entre GPA et adoption semble ici erroné, puisque « l’adoption est instituée dans l’intérêt de l’enfant pour pallier un accident de la vie, tandis que le GPA impose, d’une certaine manière, cet accident de la vie à un enfant ».
In mei 2015, terwijl er een beurs plaatsvond in Brussel, op de zetel van de Brusselse regering, “waarvan het doel was privéklinieken en Amerikaanse interventiediensten gespecialiseerd in draagmoederschap in contact te brengen met homoseksuele stellen die een kind wensen.” (Le Vif), Stéphanie Raeymaekers, voorzitter van Donorkinderen, een Vlaamse vereniging van kinderen geboren via gametendonoren, getuigde in de krant Le Soir:
Deze hele conferentie is gericht op het verlangen van ouders. Ik zie dat er geen plaats aan het kind is gegeven. Geen kind dat door draagmoederschap werd geboren, kwam vandaag om te getuigen. Dat zegt veel !
Ethisch draagmoederschap bestaat niet, net zoals er geen ethische kindermarkt of ethische slavernij is.
Het is onmogelijk om een verschil te zien tussen een "ethisch" draagmoederschap en een draagmoederschap dat dat niet is, omdat men niet kan verifiëren dat er geen gelduitwisseling heeft plaatsgevonden.
Een legalisatie van draagmoederschap houdt in dat wordt bevorderd dat een kind wordt achtergelaten door de moeder, nadat ze hem negen maanden heeft gedragen, gevoed en belangrijke lichamelijk en emotionele uitwisselingen heeft gehad. Het kan op geen enkele manier een “ethisch” gebaar zijn. Gratis of niet, een kind mag niet worden gecommercialiseerd, “vermarkt”. Bovendien is het onmogelijk om te verifiëren of er echt geen overdracht van geld, goederen of diensten is tussen de draagmoeder en de beoogde moeder.
Het altruïsme dat de draagmoeder kan bezielen, rechtvaardigt op geen enkele manier de praktijk van draagmoederschap. Het is vergeten dat je onderscheid moet maken tussen mensen en dingen. Je geeft een baby niet zoals je een materieel geschenk geeft.
Copyright 2021 © All rights Reserved. Design by Anne Thery
Door op “Alle cookies accepteren” te klikken gaat u akkoord met het opslaan van cookies op uw apparaat voor het verbeteren van websitenavigatie, het analyseren van websitegebruik en om ons te helpen bij onze marketingprojecten.
