Sinds 28 mei 2002 stelt de Belgische wet dat euthanasie
straffeloos kan worden uitgevoerd. Dit is “de handeling die door een derde wordt verricht en waarbij opzettelijk een einde wordt gemaakt aan het leven
van een persoon op verzoek van die persoon” (artikel 2 van de euthanasiewet). Euthanasie wordt door een dokter uitgeoefend. Het is een dood die uitgelokt wordt met het doel een einde te maken aan ongeneeslijk geacht lijden.
We kunnen een aantal ernstige gevolgen van de praktijk van euthanasie vaststellen. Euthanasie heeft niet alleen gevolgen voor de persoon die erom verzoekt, maar kan ook ingrijpende sociale gevolgen hebben. Er zijn psychologische gevolgen voor de familieleden van de overledene en repercussies zoals het verlies van vertrouwen in de familie in het algemeen en in de verzorgers. Het meemaken van de euthanasie van een dierbare kan ook kwetsbaardere mensen kwetsbaarder maken, van wie sommigen tot zelfmoord kunnen worden aangezet.
De banalisering van euthanasie in België is reëel en gevaarlijk.
Bovendien zijn de moeilijkheid om toezicht te houden op de praktijk van euthanasie en de ernstige misbruiken en aberraties die daaruit voortvloeien, zeer aanwezig.
De meeste voorwaarden van de wet zijn moeilijk te controleren. De gebruikte termen zijn nogal vaag en subjectief. Inderdaad, lijden zelf is een subjectief begrip. Voor gevallen van geestelijk lijden is het ondraaglijke karakter bijna onmogelijk vast te stellen. De mogelijkheid van euthanasie wegens geestelijk lijden is dus echt problematisch, omdat dergelijk lijdenbijna onmogelijk te beoordelen is.
In tegenstelling tot zelfmoord, is euthanasie geen daad door eigen toedoen. Het impliceert dat de medische
professie niet langer alleen behandelt maar ook dood geeft.
De wet voorziet in een “gewetensclausule”, die bepaalt dat geen enkele arts verplicht is euthanasie uit te voeren en dat geen enkele andere persoon verplicht is daaraan deel te nemen (artikel 14 van de wet).
Instellingen kunnen euthanasie binnen hun muren echter niet langer verbieden. Indien de arts geen euthanasie wil uitvoeren, is hij verplicht de persoon aan een andere arts over te dragen.
Palliatieve zorg gaat over ondersteunen, niet doden.
Palliatieve zorg heeft tot doel de patiënt in de laatste fase van zijn leven te begeleiden en bij te staan. Zij verleent de nodige zorg om lichamelijk of psychisch lijden te verlichten.
De kwetsbaarheid van een persoon doet niets af aan zijn waardigheid.
Maar de vraag is: Hoe zit het met de waardigheid van de patiënt als we hem, in plaats van hem te kalmeren, de dood aanbieden als het enige alternatief voor pijn?
De dood is een definitieve verlating. Het redt op geen enkele manier de waardigheid, maar verwijdert een wezen dat lijdt en een nood heeft aan hulp. Ook al moet een verzoek om euthanasie altijd met veel respect worden ontvangen, toch kan het een ander gezicht krijgen wanneer de patiënt, dankzij palliatieve zorg van goede kwaliteit, wordt gehoord, opgelucht en omringd.
Decriminalisering van euthanasie in België, onder bepaalde
Opening van euthanasie voor minderjarigen
Copyright 2021 © All rights Reserved. Design by Anne Thery
Door op “Alle cookies accepteren” te klikken gaat u akkoord met het opslaan van cookies op uw apparaat voor het verbeteren van websitenavigatie, het analyseren van websitegebruik en om ons te helpen bij onze marketingprojecten.
